මම ගොඩක් කැමති දෙයක් රෑට පුටුවක් එළියෙ තියන් අහස බලන් ඉන්න එක. අම්මයි තාත්තයි ඒ වෙලාවට තමයි එයලගෙ අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙන්නෙ.
මං බෙල්ල රිදෙනකං අහස බලනවා. ඒ තරු අතරෙ මොකක්දෝ මම නොදන්න (ඇත්තටම මේ ලෝකෙ කවුරුවත් නොදන්න) රහස් කොච්චර නම් ඇතිද කියලත් මට හිතෙනවා. තරුවක් කියන්න චන්ද්රයෙකුට වඩා ප්රභල වස්තුවක් උනත් මට මේ වෙලාවටනම් හඳ තරම් හිතට එබෙන දෙයක් නැති තරම්. සමහර විට පෘතුවියට තවත් හඳවල් ගොඩක් තිබුන නම් ඒ හැඟීම එච්චර මට නොදැනෙන්න තිබුනා.
මම අහල තියෙනව ආදි ජුරාසික් යුගයේ ඒ දැවැන්ත උරගයෝ දැකපු හඳමයි අපිත් නොවෙනස්ව දකින්නෙ කියලා.
හඳ කියන්නෙ විවිධ පැති වලින් කතා කරන්න පුළුවන් සංකල්පයක් උනත් මගෙ හිත ඇදී යන්නෙ හඳේ තියන භෞතික සුන්දරත්වයට.
මං කැමතිම ගායකයා ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධනගෙ සිංදු වල වැඩිහරියක හඳ ගැන තියෙනව.
"සඳ පානේ ගමන් යන්න සවනට කොඳුරා කියන්න ඔබ එනකන් බලන් ඉන්නදෝ සඳ නැතිදා කතා වෙන්න මගෙ පාලුව මකා ගන්න මිතුරෙක් මා සොයා ගන්නදෝ..."
මට නම් එහෙම ගමන් බිමන් යන්න කොහොමත් කෙනෙක් නැති නිසා හඳ දිහා බලලා ඒ සුන්දරත්වෙ තමයි විදින්න වෙන්නෙ.
"සඳ එක් දිනක් තරු හා බැඳී විමසා බලා අඳුරේ රැදී... තරු වැල් ඉතින් තනිවී සිතින් සිටියා බලා සඳ එයි කියා..."
"සුපුන් සඳ තරු දිලෙන යාමේ මුලු ලොවම නින්දේ අවදි වී ඇති මගේ සිත ලඟ කවුද ඉකි බින්දේ..."
"සඳක් බැස ගියා අවර ගිරේ ඉරක් උදා කරලා මටත් ලොවක් තිබුනා මතකයි මම ඉමි සිහි කරලා..."
සමහර දවසට මම හඳ පායලා මුදුන් වෙනකම්ම බලන් ඉන්නවා. දවසක මම හදන ගෙදර ස්ලැබ් එකේ අහස බලන්න පුලුවන් තැනක් හදන්න ඕනෙ කියන සිතුවිල්ලත් නිතරම හිතට එන්නෙ මම පොල් ගහක හීනි කොල අතරින් අමුතුම ලස්සනක් එක්ක හඳේ ලස්සන කොන්දේසි විරහතව විඳින කොට.
ගස් වල කොල අතරින් දකින හඳේ ඒ මිහිරියාව මං ඇස් දෙකින් විදිනවා.
දවසක් මගෙ හිතවත් ගෑනු ලමයෙකුගෙන් (අර කලින් පෝස්ට් එකක ඉන්නෙත් ඒ ලමයා) මගෙ ෆෝන් එකේ ලොක් ස්ක්රීන් එකට දාගන්න හොඳ පින්තූරයක් ඇහුවම මට දුන්නෙ ලස්සන හඳ පායපු රෑක ගංඟාවක ඔරු තොටුපොළක දර්ශනයක් තියෙන ෆොටෝ එකක්.
මම එදා ඉදන් මේ මොහොත වෙනකනුත් දාගෙන ඉන්නෙ ඒක.
හඳ එළිය කියන්නෙ ඕනෙම කෙනෙකුගෙ හිත නිවන වගේම අවුස්සන්නත් පුලුවන් ශක්ති කදම්භයක්.
හඳ සහ මම අතර තියෙන සම්බන්ධය මට නිශ්චිතව මෙහෙම එකක් කියල නිර්වචනයක් දෙන්න පුලුවන් එකක් නොවුනත් පුළුවන් හැම දවසකම ඒ චමත්කාරය විදිනව මං.
මං බෙල්ල රිදෙනකං අහස බලනවා. ඒ තරු අතරෙ මොකක්දෝ මම නොදන්න (ඇත්තටම මේ ලෝකෙ කවුරුවත් නොදන්න) රහස් කොච්චර නම් ඇතිද කියලත් මට හිතෙනවා. තරුවක් කියන්න චන්ද්රයෙකුට වඩා ප්රභල වස්තුවක් උනත් මට මේ වෙලාවටනම් හඳ තරම් හිතට එබෙන දෙයක් නැති තරම්. සමහර විට පෘතුවියට තවත් හඳවල් ගොඩක් තිබුන නම් ඒ හැඟීම එච්චර මට නොදැනෙන්න තිබුනා.
මම අහල තියෙනව ආදි ජුරාසික් යුගයේ ඒ දැවැන්ත උරගයෝ දැකපු හඳමයි අපිත් නොවෙනස්ව දකින්නෙ කියලා.
හඳ කියන්නෙ විවිධ පැති වලින් කතා කරන්න පුළුවන් සංකල්පයක් උනත් මගෙ හිත ඇදී යන්නෙ හඳේ තියන භෞතික සුන්දරත්වයට.
මං කැමතිම ගායකයා ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධනගෙ සිංදු වල වැඩිහරියක හඳ ගැන තියෙනව.
"සඳ පානේ ගමන් යන්න සවනට කොඳුරා කියන්න ඔබ එනකන් බලන් ඉන්නදෝ සඳ නැතිදා කතා වෙන්න මගෙ පාලුව මකා ගන්න මිතුරෙක් මා සොයා ගන්නදෝ..."
මට නම් එහෙම ගමන් බිමන් යන්න කොහොමත් කෙනෙක් නැති නිසා හඳ දිහා බලලා ඒ සුන්දරත්වෙ තමයි විදින්න වෙන්නෙ.
"සඳ එක් දිනක් තරු හා බැඳී විමසා බලා අඳුරේ රැදී... තරු වැල් ඉතින් තනිවී සිතින් සිටියා බලා සඳ එයි කියා..."
"සුපුන් සඳ තරු දිලෙන යාමේ මුලු ලොවම නින්දේ අවදි වී ඇති මගේ සිත ලඟ කවුද ඉකි බින්දේ..."
"සඳක් බැස ගියා අවර ගිරේ ඉරක් උදා කරලා මටත් ලොවක් තිබුනා මතකයි මම ඉමි සිහි කරලා..."
සමහර දවසට මම හඳ පායලා මුදුන් වෙනකම්ම බලන් ඉන්නවා. දවසක මම හදන ගෙදර ස්ලැබ් එකේ අහස බලන්න පුලුවන් තැනක් හදන්න ඕනෙ කියන සිතුවිල්ලත් නිතරම හිතට එන්නෙ මම පොල් ගහක හීනි කොල අතරින් අමුතුම ලස්සනක් එක්ක හඳේ ලස්සන කොන්දේසි විරහතව විඳින කොට.
ගස් වල කොල අතරින් දකින හඳේ ඒ මිහිරියාව මං ඇස් දෙකින් විදිනවා.
දවසක් මගෙ හිතවත් ගෑනු ලමයෙකුගෙන් (අර කලින් පෝස්ට් එකක ඉන්නෙත් ඒ ලමයා) මගෙ ෆෝන් එකේ ලොක් ස්ක්රීන් එකට දාගන්න හොඳ පින්තූරයක් ඇහුවම මට දුන්නෙ ලස්සන හඳ පායපු රෑක ගංඟාවක ඔරු තොටුපොළක දර්ශනයක් තියෙන ෆොටෝ එකක්.
මම එදා ඉදන් මේ මොහොත වෙනකනුත් දාගෙන ඉන්නෙ ඒක.
හඳ එළිය කියන්නෙ ඕනෙම කෙනෙකුගෙ හිත නිවන වගේම අවුස්සන්නත් පුලුවන් ශක්ති කදම්භයක්.
හඳ සහ මම අතර තියෙන සම්බන්ධය මට නිශ්චිතව මෙහෙම එකක් කියල නිර්වචනයක් දෙන්න පුලුවන් එකක් නොවුනත් පුළුවන් හැම දවසකම ඒ චමත්කාරය විදිනව මං.
No comments:
Post a Comment
ඔයාලගෙ අදහස් දෙන්න