හොරැහින් මා දෙස බලා
සිහින් නිල් මිණි නෙත් සලා
තුරුණු සිත මා මත් කලා
කල් ගොසින් පියඹලා
ඈ වෙසින් සුරඟනා
පා මුකුළු කෙළියෙනා
ඇගෙ දසන් දක්වලා
ඉඳ හිට තරහ පෙන්වලා
මගෙ හිත රිදවලා
ඇගෙ සිත පෑරිලා
හඬයි දැරියක විලසිනා
දෙතොල් නා දළු පරදනා
කොපුල් ගැසි වල නිතැතිනා
කිකිණි මිණි කිකිණි හඬවලා
ඈ හිදී මා කළඹලා
මගේ හිත සවි කොට
නිතර ළඟඋනි තනියට
පෑ මුකුළු කළි කවට
දැනුදු අමතක නොවේ මා හට
No comments:
Post a Comment
ඔයාලගෙ අදහස් දෙන්න